Enkele jaren geleden was ik een video aan het kijken van Nassim Harramein – een wetenschapper die een beetje buiten de boekjes de studie voor zichzelf heeft opgepakt hoe het universum in elkaar steekt. Een inzicht die hij hierbij heeft gekregen was het volgende; Volgens Nassim is het universum bewust vanaf het eerste moment dat het ontstaan is. Het is bewuster geworden – en daarom meer georganiseerd – door wat hij noemt; een feedback loop.

De term “zelfbewust” zit een feedback-loop in. “You knowing, you are you“. Toen hij de berekeningen ging maken op de kennis die hij had vergaard door de jaren heen op basis van zijn eigen interpretatie i.c.m. het standaard model van natuurkunde, kwam hij er achter dat informatie aan het circuleren is in feedforward, feedback structuren. Je kunt het zien als dat de planck-particles (superinimini particles) constant informatie met elkaar aan het uitwisselen zijn. Toen hij zich hier verder in ging verdiepen, zag hij het universum steeds meer als een gigantische structuur van feedback heen en weer gaande in een universeel netwerk. Dit betekent dat het universum informatie naar zichzelf stuurt. En dat is hoe het groeit, meer complex en steeds georganiseerder wordt. Hierdoor wordt het meer bewust naar mate de tijd vordert. Als je dit concept op mensen toepast is dit exact hetzelfde. Als kind weet je nog vrij weinig. Bewuster worden = gelijk aan kennis vergaren. Hoe meer kennis je krijgt, hoe meer bewuster je wordt. Maar dit ontstaat dus door hetzelfde principe; de feedback loop. Een kind krijgt informatie, doet wat met die informatie en leert zo weer nieuwe informatie. Het is de wisselwerking wat het doet groeien.

In praktische vormen werkt het zo: Wanneer een kind kennis vergaart, heeft het kind twee keuzes; of niks met de informatie doen, of de informatie gebruiken – terug sturen en nieuwe informatie verzamelen waardoor het meer kennis krijgt. Bij volwassenen geldt dit natuurlijk net zo. En als we dit vertalen naar het praktische werk-gerelateerde veld gaat het zo;

“Wanneer ik een bruiloft film, kan ik twee dingen doen; ik kan de informatie wat ik vergaderd heb die dag op film, op mijn PC zetten en er later weer terug kijken en ondertussen nieuwe opdrachten doen. Of ik kan de informatie direct vergaren (bekijken dus) en die informatie terug sturen in het veld voor de volgende keer om het beter te doen. Dit is hoe je meer bewust wordt van hetgeen wat je doet, goed doet en verkeerd doet, een oplossing vindt en dus groeit. Veel zien het als; “maar ik ben nog bezig met andere films die eerst af moeten, waarom zou ik in hemelsnaam de footage direct gaan bekijken?”. Het antwoord hiervan is dus simpel. Als je niet weet wat je verkeerd deed, kun je het de volgende keer ook niet beter doen. Dat is het hele principe hoe alles evolueert. Zelfs met evolutie werkt het op deze manier. Evolutie moet bewust zijn van zichzelf en feedback kunnen geven, anders is er immers geen manier om iets te verbeteren.

Door de footage dus direct te gaan bekijken start je direct “een feedback-loop”. Hoe sneller je de footage terug bekijkt, hoe sneller de feedback loop kan beginnen. En de regel is hier dus, hoe korter de feedback-loop, hoe sneller je leert”. Klinkt extreem simpel toch? Is het ook! Het is het meest fundamentele principe waardoor je snel kunt groeien en beter kunt worden.

Dit betekent ook dat je dus in staat moet kunnen zijn om je ego buiten de deur te laten wanneer je terug komt van de job en zo objectief mogelijk te kijken naar je footage en dan vervolgens kritisch te zijn. Wij mensen hebben de ongelooflijke kunde om kritisch te zijn en om onszelf feedback te geven, mits we in staat zijn om onszelf als eeuwige leerling te zien van het leven en ook van ons werk. Het kan altijd beter, het kan altijd anders. Het hoeft niet altijd beter, het hoeft ook niet altijd anders, maar als je wilt groeien en snel en efficiënt en effectief wil groeien, dan is dit dé manier.

Wanneer je terug komt van je bruiloft die je hebt geschoten, ga alles bekijken. Analyseer het, bekijk het en kijk wat je er écht van vindt. Hoe is de compositie? Hoe is de belichting, wat irriteert je? (sta hier open voor om te voelen wat je voelt). Een praktisch voorbeeld van mezelf is dat ik me in het begin enorm irriteerde aan hoe ik filmde. Ik schoot bijna alles met een stabilisator en na vijftien shots bekeken te hebben werd ik er op den duur zat van omdat het te repetitief was. Het voegde niks toe. En als het niks toevoegt, kun je net zo goed statisch filmen. Een ander voorbeeld was dat ik me irriteerde aan hoe de belichting was. Ik kon het maar niet goed graden. Dus dit startte het proces om het gradingsproces beter te leren en ook betere belichting. Als ik dit proces niet was in gegaan, had ik nog twee of drie bruiloften verpest met slechte belichting. En dit laatste, is dus key.

Wat je leert nadat je direct je footage bekijkt, is eigenlijk een manier om de fouten die je toen hebt gemaakt, niet meer te maken en de dingen beter te doen wat je voorheen minder goed deed. Je pakt de informatie die je geleerd hebt op de dag, je bekijkt de informatie en stuurt die informatie terug het veld in (bij de volgende bruiloft in praktijk) en je leert ervan.

Dit principe heb ik toegepast vanaf het eerste moment dat ik me hier bewust van was en dit heeft me enorm veel geholpen om nog sneller beter te worden in de dingen die ik doe (niet alleen in werk, maar ook privé kunnen we dit toepassen). Uiteraard hebben we allemaal biasses die ons in de weg zitten, maar daardoor kunnen anderen je natuurlijk helpen om te zien wat jij (steeds) fout doet.

Simpel, of toch niet?

Samengevat;

• Wanneer je terug komt van je klus, bekijk direct alle footage
• Wees kritisch op wat je hebt gemaakt en kijk en vooral voel, waar je frustraties zitten met wat je gemaakt hebt – er is altijd wel iets
• Neem die informatie mee naar de volgende keer om het beter te doen
• Start all over again

Laat mij weten waar jij mee struggled op film gebied! 🙂